W ciszy własnego oddechu...

               Siedząc tak w ciszy własnego oddechu, zastanawiam się, czego tak w głębi duszy chcę od życia. I tak naprawdę nie ma co myśleć, czego chcę, co kiedyś mogłoby mi się przytrafić, bo to oznaczać, że i ja na niczym innym nie będę się skupiać, jak jedynie na zastanawianiu się. Więc czas coś zrobić z tym moim planowaniem życia. 

Podjęłam słuszne kroki wyprowadzki. I jestem tu gdzie jestem i jest mi całkiem dobrze z tym. Miesiąc nie będzie należał do najłatwiejszych pod żadnym kątem, ale co mnie nie zabije, a to na pewno nie, to mega wzmocni, na co liczę, bo znając już życie, wiem, że takie wzmocnienie, bardzo ułatwia życie.

Siedząc tu, w moim własnym pokoju, czuje się niemal jak w domu. Za oknem właśnie słyszę pociąg, a to miałam na co dzień. Pełno dzieciaczków, zwierzyny wszelakiej: psy, świerszcze (niestety, paskudy wielkie). Jest pochmurny dzień, jak bywało u mnie.  Czasami jednak, wydaje mi się, że jestem obserwowana.. nie to nie żadna fobia, czy coś. To chyba moje przyzwyczajanie się do tego miejsca. Ale szczerze muszę powiedzieć, że stracha nie raz miałam. Zmieni się to, wiem o tym, ale jednak.

Zastanawiam się nad wakacjami. Urlop zbliża się wielkimi krokami, a ja tak szczerze, mogłabym go nie mieć. Przełożyć czy coś. Miałam jechać z koleżankami nad morze, ale chyba nic z tego. Z wielu, skomplikowanych względów… I chyba dobrze. Sama nie będę ryzykować. Kwater już nie znajdę, jak zawsze ostatnio wszystko na ostatnią chwilę odkładam. Nic nowego..  Ale marzy mi się taka plaża…..

fot. www.yunphoto.net

Mam nadzieję, kiedyś na takiej wygrzewać swoje ciałko! 

Tymczasem czas porozmyślać jeszcze troszkę….

***

Aha, sentencja na dziś:

          Egoiz­mem jest wymaganie od innych, by żyli życiem, które akurat tobie wydaje się najwłaściwsze. To jest egoizm. Żyć swoim życiem nie jest egoizmem. A.de Mello